Uprawa kukurydzy cieszy się dużą popularnością, ponieważ jest ona gatunkiem uprawnym niewymagającym zbyt intensywnej agrotechniki. Na większości plantacji wykonywane są zwykle tylko zabiegi herbicydowe oraz nawożenie dolistne i biostymulacja. W każdym z tych obszarów firma Osadkowski oferuje optymalne rozwiązania. W przypadku nawożenia warto zwrócić uwagę na autorski program nawożenia dolistnego DSG — Don’t Stop Growing.
Wybór odmiany do kierunku użytkowania
Wyróżniamy dwa główne kierunki użytkowania kukurydzy: na ziarno i na kiszonkę. Każdy z tych kierunków ma swoje specyficzne wymagania w stosunku do cech odmianowych. Jednak niektóre odmiany z przeznaczeniem na ziarno mogą, być też wykorzystane z powodzeniem do przygotowania kiszonki. W przypadku odmian typowo kiszonkowych nie dadzą one zadowalającego plonu ziarna. Kukurydza ziarnowa może być wykorzystana do bezpośredniego spożycia, produkcji bioetanolu, przemysłu młynarskiego oraz jako surowiec do produkcji pasz dla zwierząt. Z kolei kiszonka z kukurydzy, jest przygotowywana w procesie beztlenowego zakiszania i stanowi wartościową paszę treściwą dla bydła mlecznego, opasów oraz może być wykorzystana w produkcji biogazu. Tutaj https://osadkowski.pl/material-siewny/nasiona-kukurydzy–c-001097 znajdziesz szeroki wybór odmian kukurydzy na różne kierunki użytkowania.
Wymagania glebowe
Kukurydza jest rośliną stosunkowo mało wymagającą pod względem stanowiska glebowego. Może rosnąć nawet na słabszych glebach. Jednak, w przypadku odmian kukurydzy o bardzo wysokim potencjale plonowania zielonki lub biomasy zalecana jest ich uprawa na dobrych, a nawet bardzo dobrych stanowiskach. Ważnym czynnikiem determinującym plon jest także dostępność wody i zdolność do retencji w glebie w okresie niedoboru opadów. Gleby o większej zawartości materii organicznej zazwyczaj gromadzą większy zapas wody, co sprzyja dobremu wzrostowi kukurydzy, nawet w okresach suszy.
Kolba fix i flex
Odmiany kukurydzy mogą mieć jeden z dwóch charakterystycznych typów kolby: fix lub flex. Z reguły odmiany kukurydzy o typie kolby flex mają większą zdolność adaptacji do warunków siedliska oraz do przebiegu pogody. W sprzyjających warunkach mogą wytwarzać większą liczbę ziarniaków o większej masie tysiąca ziaren, co przekłada się na wyższy plon. Na słabsze stanowiska glebowe rekomendowane są odmiany kukurydzy o typie kolby flex, ponieważ ich potencjał plonowania może być lepiej wykorzystany w przypadku wystąpienia optymalnych warunków atmosferycznych oraz zwiększonej intensywności agrotechniki.
Liczba FAO
Liczba FAO jest jednolitym oznaczeniem, które pozwala na określenie klasy wczesności odmian kukurydzy. Jest to kluczowe oznaczenie, które umożliwia rejonizację upraw kukurydzy w danym obszarze lub kraju. Liczba FAO odzwierciedla długość okresu wegetacyjnego od momentu siewu do dojrzałości pełnej. Im wyższa liczba FAO, tym dłuższy powinien być okres wegetacji, aby roślina mogła w pełni wykorzystać swój genetyczny potencjał plonowania.
W Polsce, w zależności od regionu, uprawiane mogą być kukurydze o FAO od 150 do 300. Wyróżniamy odmiany wczesne (FAO do 220), odmiany średnio-wczesne (FAO 230-250), odmiany średnio-późne (FAO 260-290) oraz odmiany późne (FAO powyżej 300).
Mieszaniec pojedynczy a trójliniowy
W przypadku odmian kukurydzy wyróżniamy mieszańce jednoliniowe i trójliniowymi. Mieszańce trójliniowe charakteryzują się większą zmiennością genetyczną, ponieważ powstają z krzyżowania dwuliniowego komponentu matecznego z jednolinowym komponentem ojcowskim. To powoduje większą zdolność adaptacji do różnych siedlisk i warunków pogodowych. Mieszańce trójliniowe są także tańsze niż jednolinowe. Z kolei mieszańce jednoliniowe powstają z krzyżowania jednolinowej linii matecznej z jednolinowym komponentem ojcowskim. Charakteryzują się mniejszą zmiennością genetyczną, ale są bardziej stabilne pod względem cech fenotypowych, takich jak wysokość roślin, osadzenie kolb czy parametry jakościowe ziarna.
Stay green
Stay green, czyli “pozostające zielone”, to termin pochodzący z języka angielskiego. Oznacza on, że rośliny kukurydzy utrzymują intensywną zieloność nawet w końcowym okresie wegetacji. Ta cecha ma wiele korzyści zarówno w przypadku uprawy kukurydzy na ziarno, jak i na kiszonkę. Pozostawianie roślin w pełni wegetacji dłużej na polu pozwala na opóźnienie zbioru, a tym samym uzyskanie bardziej wartościowego surowca do produkcji kiszonki. Bardzo dobry stay green sprzyja lepszemu zagęszczeniu biomasy podczas przygotowania kiszonki. Zielone liście i łodygi są również bardziej wartościowym surowcem do produkcji kiszonki niż zaschnięte.
Stay green ma również znaczenie przy uprawie kukurydzy na ziarno. Utrzymanie zieloności liści pozwala na dłuższy okres fotosyntezy i produkcji asymilatów, które są wykorzystywane do wypełnienia ziarna. Zielone rośliny są zdrowsze, co przekłada się na lepszą jakość plonu.
Porównanie odmian kluczem do wyboru optymalnej
Odmiany kukurydzy różnią się swoimi cechami użytkowymi, wymaganiami glebowymi, długością okresu wegetacji. Wybór odpowiedniej odmiany jest kluczowy dla uzyskania wysokich plonów biomasy lub ziarna. Przy analizie odmian nasion kukurydzy warto zwrócić uwagę na dedykowany przez hodowcę kierunek, ich optymalne dopasowanie odmiany do konkretnych warunków uprawy i osiągnięcie optymalnych rezultatów.
